در وب سايت زير همه ي مجلدات چاپ مسکو جهت دانلود گذاشته شده است؛ فقط اسکن مجلدات از آخر بوده است و بايد به اين نکته در هر مجلد دقت کرد؛ چرا که آخرين برگه در واقع نخستين برگه مي باشد.

http://ketabfarsi.blogspot.com/2013/04/blog-post_7.html

استاد ابوالفضل خطيبي در وبلاگ خود مطلبي را با عنوان بالا درج داده اند که در اينجا عيناً نقل مي شود:

«اگر تندبادی برآید ز کنج/ به خاک افکند نارسیده ­ترنج

صورت کنج در مصراع یکم این بیت تا کنون بحثهای بسیاری را برانگیخته است و به تازگی استاد فتح ­الله مجتبایی نیز به این بحث وارد شده و نظری کاملاً متفاوت پیش کشیده­اند. با اینکه نظرات گوناگون در بارۀ ضبط و معنی این واژه در جستار دکتر مجتبایی و استادان دیگر آمده است، در اینجا شایسته است - ولو بسیار کوتاه- به آنها اشاره کنم. مهمترین اشکالی که از سالیان پیش استادان بزرگ ما چون مجتبی مینوی و ماهیار نوابی و اکنون استاد مجتبایی بر این بیت وارد دانسته اند، این است که در این بیت کُنج اسم معرفه است، در حالی که باید اسم نکره و به صورت کُنجی می آمد. از این رو کوشش بر این بود که خوانش و معنی دیگری برای این واژه بیابند به شرح زیر:

ابوالفضل خطیبی:

اصالت کهن ترین نسخه ی شاهنامه

(فلورانس، ٦۱۴ هجری قمری)

یكی از دشواری های بنیادی تصحیح کنندگان شاهنامه همواره این بوده كه از آن نسخه ی خطی قدیم در دست نبوده است. نسخه ی خطی محفوظ در كتاب خانه ی موزه ی بریتانیا (مورخ ٦٧۵ هجری) سالیانی دراز كهن ترین نسخه ی شاهنامه شناخته شده بود، تا آن كه در سال ۱۹٧۸ میلادی ، آنجلو پیه مونتسه Piemontese Angelo، ایران شناس ایتالیایی، اعلام كرد كه كهن ترین نسخه ی خطی شاهنامه را در كتاب خانه ی ملی شهر فلورانس یافته است. (۱)

بوالقاسم اسماعیل‌پور در مراسم رونمایی از کتاب «اساطیر جهان» نوشته‌ «ویلیام گ. داتی» گفت: مطالعات اسطوره‌شناسی در غرب پیکربندی شده و امروز به پشتوانه اطلاعاتی که دارند دست به تحلیل آن‌ها می‌زنند اما در ایران با وجود اسطوره‌شناسان پیشکسوت و آثار ارزشمند هنوز در اول راهیم.-

ظفرنامه حمدالله مستوفی (مؤلف به سال 735) منظومه ای عظیم و حجیم (بالغ بر75 هزار بیت) که متضمن است بر تاریخ اسلام (از دوران پیامبر عظیم الشأن اسلام تا انتهای خلفای عباسی و فاطمی) و نیز تاریخ ایران بعد از اسلام و تاریخ عصر ایلخانان مغول تا سال 735 هجری. سراینده منظومه، حمدالله مستوفی مورخ و جغرافی نویس قرن هشتم هجری است. او منظومه یاد شده را به سائقه پیروی از سبک و سیاق شاهنامه حکیم فردوسی به وجود آورده است. موضوع ظفرنامه، تاریخ است و برخلاف شاهنامه از اساطیر و حماسه های ملی ایران ذکری به میان نیاورده است.