حسن لاهوتی در سال1323در شهر سبزوار به دنیا آمد. پس از گذراندن تحصیلات ابتدائی و متوسطه، از دانشکده ادبیات دانشگاه مشهد در رشته زبان انگلیسی لیسانس، و از دانشگاه ايالتي ميشيگان «MSU» دانشنامه فوق لیسانس گرفت و بعد از انقلاب به مشهد بازگشت. استاد لاهوتی، از سال 1363 به عنوان مترجم در بنیاد پژوهشهاي اسلامي آستان قدس رضوي مشغول شد. ممارست او در ادب فارسی، احاطه بر زبان انگلیسی و هم جواریش با استاد سيدجلال الدين آشتياني از وی محقق و مترجمی کم نظیر به وجود آورد. لاهوتی کتاب های گران سنگي چون شکوه شمس پروفسور آنه ماری شيمل و شرح مثنوی معنوی اثر نیکلسون را با راهنمایی و در کنار استاد سید جلال الدین آشتیانی ترجمه کرد. مدتی مدرس دانشگاه پيام نور بود و بعد ازآن عضو هيأت علمي گروه انگلیسی دانشگاه آزاد مشهد شد.
از جمله آثار استاد حسن لاهوتی : خدمات مسلمانان به جغرافیا، جنبش اسلامی و گرایش های قومی در مستعمره هند ، شکوه شمس ، سیری در افکار و آثار مولانا، از پروفسور آنه ماری شیمل، مسلمانان هند بریتانیا، شرح مثنوی معنوی مشهور به شرح نیکلسون بر مثنوی (شش جلد) که در چهاردهمین دوره كتاب سال جمهوری اسلامی ایران به عنوان كتاب سال برگزیده شد، جغرافیا در قرن بیست و یکم ، جانِ جان منتخبی از دیوان شمس، مثنوی تصحیح نیکلسون و مقابله مجدد با نسخه معروف قونیه ( چاپ دوم آن توسط میراث مکتوب در دست انجام است)، محمد رسول خدا ، اثر آن ماری شیمل، مولانا، دیروز تا امروز، شرق تا غرب.
شمار مقالات استاد لاهوتی از پنجاه در می گذرد در مجلاتی چون کلک، بخارا، گلچرخ، تابران، حکمت و معرفت و مترجم به چاپ رسیده است.
استاد حسن لاهوتی مدتها از بیماری سرطان ریه رنج می برد و پس از تحمل یک دوره بیماری طولانی در آخرین ساعات پنج شنبه 17 اسفند در سن 68 سالگی دار فانی را وداع گفت.

با دریغ و درد و افسوس، درگذشت این استاد گرانقدر را به خانواده محترم ایشان و جامعه فرهنگی کشور تسلیت عرض می نمایم.

نامشان زنده و یادشان جاوید باد.

 

دکتر رضا انزابي‌نژاد، استاد زبان و ادبيات فارسي دانشگاه فردوسي در ساعات پایانی روز جمعه 4 اسفند 91 دار فانی را وداع گفت و به دیار باقی شتافت.
از آثار وی می توان به تصحیح منطق الطیر عطار و چهار مقاله ( با همکاری سعیدالله قره بگلو)،,وامق و عذرای نامی با همکاری غلامرضا طباطبایی مجد(چاپ مرکز نشر دانشگاهی)، برگزیدۀ مرصاد العباد و گزیدۀ کلیله و دمنه اشاره کرد.
یاد آوری می شود، جشن‌نامۀ دکتر انزابی نژاد با عنوان "چون من در اين ديار..." به کوشش دکتر راشد محصل، دکتر محمدجعفر یاحقی و دکتر سلمان ساکت گردآوری و در سال 1389 توسط انتشارات سخن به چاپ رسید.

روانشان شاد و قرین رحمت الهی باد.

دکتر یاحقی درگفتگویی که با میراث مکتوب کرده اند درباره ایشان گفته اند:

"دکتر انزابی اهل آذربایجان بود ولی با خراسانی ها وصلت کرده بود. خود او می گفت: «گمان می کردم که همسرم را به آذربایجان خواهم برد اما خراسان مرا به خود کشاند». هر چند خراسان را دوست داشت و در جوانی خود هم در آموزش و پرورش گناباد و نیشابور خدمت کرده بود، امّا گاه گمان می کردم که او را در خراسان غربت گرفته است.
وفاداری به اصول خانوادگی و همسر، ویژگی مهم دیگری بود که در دکتر انزابی وجود داشت. همسر او 3- 4 سال در بستر بیماری بود و من شاهد بودم که دکتر انزابی نژاد به تن خویش از او پرستاری می کرد و تعلق خاطر خاصی به این خدمتگزاری داشت. وابستگی عاطفی و انسانی خاص او به همسرش برای من بسیار باارزش بود. متأسفانه همسر او سه سال پیش از دنیا رفت و به گمان من یکی از دلایل بیماری ایشان فقدان همسرش بود.
دکتر انزابی نژاد حدود 2- 3 سالی بود که تقریبا بیکار شد. آلزایمر سختی به سراغش آمد. دوستانش را نمی شناخت؛ فقط در خانه بود و از این بابت رنج بسیار می برد. در سال های اخیر به فکر افتادیم که از او تجلیل کنیم. در سال 1389 مجموعه مقالات «چون من در این دیار» که شامل مطالب و نوشته های بسیار وزین و خوبی از دوستداران دکتر انزابی است، فراهم شد. یکی از آخرین دفعاتی که به دانشگاه آمد حضور در مجلس بزرگداشت خودش بود که به دلیل بیماری قادر به صحبت هم نبود. به هر حال بسیار خوشحال هستیم که توانستیم در زمان حیات او برایش مراسم بزرگداشتی برگزار کنیم. دکتر انزابی نژاد کسی است که فقدانش برای جامعه علمی کشور بسیار بزرگ و غیرقابل جبران خواهد بود. روحش قرین رحمت"