بازهم چشممان به جمال کتابی و نوشته ای دیگر از دوست ارجمند و گرامی ام دکتر سجاد آیدنلو روشن شد؛کتابی تحت عنوان "طومار نقالی شاهنامه با مقدمه، ویرایش و توضیحات سجاد آیدنلو از سوی انتشارات به نگار به چاپ رسید."

در خوشحالی چاپ تازه کتاب دکتر آیدنلو بودم که خبر درگذشت استاد ارجمند دیگری از حوزه شاهنامه پژوهی غمگینم کرد خبر با این عنوان در سایت مرکز پژوهشی میراث مکتوب درج شد:"«عزیزالله جوینی» شاهنامه پژوه درگذشت "  روحشان شاد و قرین رحمت الهی باد.

درگذشت این استاد بزرگ شاهنامه شناس را به همه دوستان،آشنایان،دانشجویان و علاقمندان به حوزه ادب حماسی ایران به وپژه شاهنامه پژوهان تسلیت عرض می نمایم.

با رجوع به لینک های پایین در آخر صفحه روی دکمه "اضغط هنا" کلیک کنید تا بتوانید نسخه را که به صورت فایل Rar هستش رادانلود کنید.

http://wadod.com/bookshelf/book/329

http://wadod.com/bookshelf/book/328

با رجوع به لینک پایین در آخر صفحه روی دکمه "اضغط هنا" کلیک کنید تا بتوانید نسخه را که به صورت فایل Rar هستش رو دانلود کنید.

http://wadod.com/bookshelf/book/446

تو این سایت میتونید تصحیح های گوناگونی از کتاب الشعر و الشعرا را یافته و بسته به سلیقه خود دانلود نمایید.

http://www.ketabpedia.com/search/bookname/الشعر_و_الشعرا/

یکی از بهترین و علمی ترین وبلاگ هایی هست که درباره شاهنامه هست.دوست بزرگوارم و اندیشمندم آقای ابوالفضل خطیبی در این وبلاگ مطالبی را درباره شاهنامه بیان کرده اند که بسیار زیبا و دل انگیز هستش.

خبرنگار امرداد - شهداد حیدری :
«درباره‌ي مجتبا مينوي گفته‌اند كه به شاهنامه عشق مي‌ورزيد. اين عشق از دلبستگي بسيار او به ايران و زبان و فرهنگ باستاني اين سرزمين سرچشمه مي‌گرفت. او حماسه‌ي استاد توس را بالاترين شاهكار قوم ايراني مي‌شناخت و مي‌گفت كه شاهنامه نه تنها ميراث ملي و فرهنگي ماست، بلكه نسب‌نامه‌ي قوم ايراني و پايه‌ي استوار زبان فارسي است.»
بوذرجمهر پرخيده، كتاب‌شناس و پژوهنده‌ي فرهنگ ايران، مجتبا مينوي را كوشنده‌اي برشمرد كه در بازشناخت تاريخ و فرهنگ ايران و پديداري جنبش‌ نوين ادبي و فرهنگي ايرانيان، اثرگذار و راهگشا بوده است. او در آغاز سخنانش، به روزگار و سالياني اشاره كرد كه مينوي در خانواده‌اي فرهنگي باليد و دانش آموخت و گام‌هاي نخستين پژوهش‌هاي تاريخي و ادبي را برداشت. پرخيده گفت:«مينوي در ١٩ بهمن ١٢٨٢ و در زماني زاده شد كه خانواده‌ي او در شهر سامره‌ي عراق بسر مي‌بردند. پدرش جامه‌ي روحانيت مي‌پوشيد. اما هنگامي كه به ايران بازگشتند، سال‌هاي آغازين انقلاب مشروطيت و هم‌زمان با اعدام شيخ‌ فضل‌اله نوري بود. از اين‌رو پدر مينوي، كه از مشروطه خواهان بود، چنين انديشيد كه جامه‌ي روحانيت را كنار بگذارد و به كار در عدليه‌ي(دادگستري) رشت بپردازد. مجتبا مينوي در دارالمعلمين همين شهر درس خواند و زماني كه در سال ١٣٠٢ به پايتخت بازگشت، كار تندنويسي در مجلس شوراي ملي را بردوش گرفت. در آن زمان كه دستگاه‌ ضبط صوت نبود، همه‌ي گزارش‌ها و سخنراني‌ نشست‌هاي مجلس را تندنويسي مي‌كردند. تنگناهاي مالي خانواده‌ي مينوي، او را ناگزير كرده بود تا براي حقوقي ناچيز، تن به چنين كار دشواري بدهد. در همين سال‌ها بود كه در نزد پرفسور ”هرتسفلد“ آلماني، زبان پهلوي را آموخت. آشنايي او با تقي‌زاده و فروغي نيز در اين ساليان روي داد. مينوي را پس از چندي به سرپرستي دانش‌آموختگان ايراني در فرانسه برگزيدند. اما كار سرپرستي را بسيار زود رها كرد و به ايران بازگشت.»