دکتر رضا انزابي‌نژاد، استاد زبان و ادبيات فارسي دانشگاه فردوسي در ساعات پایانی روز جمعه 4 اسفند 91 دار فانی را وداع گفت و به دیار باقی شتافت.
از آثار وی می توان به تصحیح منطق الطیر عطار و چهار مقاله ( با همکاری سعیدالله قره بگلو)،,وامق و عذرای نامی با همکاری غلامرضا طباطبایی مجد(چاپ مرکز نشر دانشگاهی)، برگزیدۀ مرصاد العباد و گزیدۀ کلیله و دمنه اشاره کرد.
یاد آوری می شود، جشن‌نامۀ دکتر انزابی نژاد با عنوان "چون من در اين ديار..." به کوشش دکتر راشد محصل، دکتر محمدجعفر یاحقی و دکتر سلمان ساکت گردآوری و در سال 1389 توسط انتشارات سخن به چاپ رسید.

روانشان شاد و قرین رحمت الهی باد.

دکتر یاحقی درگفتگویی که با میراث مکتوب کرده اند درباره ایشان گفته اند:

"دکتر انزابی اهل آذربایجان بود ولی با خراسانی ها وصلت کرده بود. خود او می گفت: «گمان می کردم که همسرم را به آذربایجان خواهم برد اما خراسان مرا به خود کشاند». هر چند خراسان را دوست داشت و در جوانی خود هم در آموزش و پرورش گناباد و نیشابور خدمت کرده بود، امّا گاه گمان می کردم که او را در خراسان غربت گرفته است.
وفاداری به اصول خانوادگی و همسر، ویژگی مهم دیگری بود که در دکتر انزابی وجود داشت. همسر او 3- 4 سال در بستر بیماری بود و من شاهد بودم که دکتر انزابی نژاد به تن خویش از او پرستاری می کرد و تعلق خاطر خاصی به این خدمتگزاری داشت. وابستگی عاطفی و انسانی خاص او به همسرش برای من بسیار باارزش بود. متأسفانه همسر او سه سال پیش از دنیا رفت و به گمان من یکی از دلایل بیماری ایشان فقدان همسرش بود.
دکتر انزابی نژاد حدود 2- 3 سالی بود که تقریبا بیکار شد. آلزایمر سختی به سراغش آمد. دوستانش را نمی شناخت؛ فقط در خانه بود و از این بابت رنج بسیار می برد. در سال های اخیر به فکر افتادیم که از او تجلیل کنیم. در سال 1389 مجموعه مقالات «چون من در این دیار» که شامل مطالب و نوشته های بسیار وزین و خوبی از دوستداران دکتر انزابی است، فراهم شد. یکی از آخرین دفعاتی که به دانشگاه آمد حضور در مجلس بزرگداشت خودش بود که به دلیل بیماری قادر به صحبت هم نبود. به هر حال بسیار خوشحال هستیم که توانستیم در زمان حیات او برایش مراسم بزرگداشتی برگزار کنیم. دکتر انزابی نژاد کسی است که فقدانش برای جامعه علمی کشور بسیار بزرگ و غیرقابل جبران خواهد بود. روحش قرین رحمت"